Het behoort zonder meer tot een van de opmerkelijkste werken uit de westerse muziekliteratuur. Met haar Composition II: ‘Dies Irae’ (1973) schreef de Russische componiste Galina Oestvolskaja (1919-2006) een radicaal meesterwerk. Een opzienbarend stuk voor acht contrabassen, piano en een stevige houten kist. Als protegé van Dmitri Sjostakovitsj wist Oestvolskaja een geheel eigen, minimalistische, gebeeldhouwde klanktaal te ontwikkelen. Het Dies Irae is één van haar krachtigste visitekaartjes. De doffe, dreunende hamerslagen op de kist en de gepijnigde klaagzang op de piano en contrabassen gaan door merg en been. De indringende, compromisloze schoonheid van dit werk laat de Japans-Nederlandse pianiste Tomoko Mukaiyama al decennia niet los. Eerder voerde ze al pianowerken van Oestvolskaja uit, maar dit epische kamermuziekwerk stond hoog op haar verlanglijstje. Door de eigenaardige bezetting wordt Oestvolskaja’s Dies Irae maar zelden uitgevoerd. Voor het project End and Beginning gaat Mukaiyama de samenwerking aan met acht contrabassisten die gelieerd zijn aan het Koninklijk Conservatorium Den Haag. Zelf neemt de ze de intense pianopartij op zich en is Niels Meliefste aangetrokken voor de rituele slagwerksessie op de kist.