Denkend aan de begintijd van mimimal music vallen steevast de namen van Terry Riley, La Monte Young, Philip Glass en Steve Reich. Maar wie dieper durft te graven in de muziekgeschiedenis stuit onherroepelijk op nieuwe wegbereiders. De Afro-Amerikaanse componist, performer en stemacrobaat Julius Eastman (1940-1990) is een van die vergeten helden van de minimal music. De laatste vijftien jaar worden zijn intense, sociaal-politiek beladen composities steeds meer uitgevoerd. Eastmans homoseksuele engagement en burgerrechtelijk activisme verlenen zijn werken een enorme impact. In de jaren zeventig groeide Eastman uit tot een rijzende ster binnen de Amerikaanse nieuwe muziek. Toch werd de loopbaan van deze unieke toondichter in de kiem gesmoord. Gedesillusioneerd begon hij te zwerven. Hij gebruikte alcohol en drugs en uiteindelijk kreeg hij zijn leven niet meer op de rit. Op 49-jarige leeftijd stierf Eastman eenzaam en verlaten in een ziekenhuis in Buffalo.