Een vocale performance van de absolute buitencategorie. Sopraan Sarah Maria Sun houdt wel van een waagstuk. Eerder werkte ze al samen met Helmut Lachenmann, John Zorn en Salvatore Sciarrino. Vorig jaar straalde ze nog tijdens November Music in een programma met Ensemble Modern. Nu is Sun terug met een ware tour-de-force. In 2015 bood de Duitse componist Dieter Schnebel aan om voor haar een nieuw solowerk te componeren. Het zou een van zijn laatste werken worden. De in 2018 overleden Schnebel staat erom bekend de menselijke stem in al zijn kleurschakeringen en expressiviteit te verkennen. Een pionier die in hetzelfde rijtje past als Luigi Nono, Luciano Berio en Georges Aperghis. Soms absurd, dan weer extatisch, bij Dieter Schnebel krijgt de luisteraar alle hoeken van de vocale boksring te zien. Als handvat voor zijn performance Yes I will Yes (2016) koos Schnebel voor de legendarische slotmonoloog van Molly Bloom. Een literair hoogstandje uit het raadselachtige meesterwerk Ulysses van James Joyce. Ter voorbereiding nam Sarah Maria Sun de zinsbegoochelende monoloog meerdere malen op. Een wonderlijke, vloeiende stroom aan woorden en zinnen. Opnames die als basis dienden voor een gelaagde stemperformance. Live-stemkunsten, elektronica, slagwerk, tapemuziek en videobeelden sleuren de luisteraar mee in het onderbewuste van Molly. Daarbij werkt Sun nauw samen met slagwerker Vanessa Porter. Verwacht een monodrama vol melancholie, humor, subtiele invalshoeken en rauwe expressie.